Aktualności

W dalszym ciągu specjalista prowadzi ćwiczenia z Anandem i Shnehą. W przypadku Ananda widać pewien postęp:  stawia już kilka kroków bez podpórki, ale do samodzielnego chodzenia potrzebny jest dalszy trening. Shneha ma większe problemy, potrafi zaledwie wyprostować nogi. Oboje mają poważny stopień niepełnosprawności, co z pewnością ogranicza możliwe postępy, dlatego cieszymy się każdym, choćby drobnym usprawnieniem.

W poprzednim Biuletynie siostra Anna przedstawiła nam Rohita, który mieszka w jednej z wiosek w okolicy i cierpi na porażenie mózgowe. Widzieliśmy, jak nędzne są tam warunki zwłaszcza dla niepełnosprawnego dziecka. Flame of Hope podjęło budowę domu dla Rohita i jego rodziny. Budynek już stoi, brakuje jeszcze łazienki z toaletą, które muszą się znaleźć poza domem zgodnie z hinduskimi wierzeniami i obyczajem. Potrzebne jeszcze będzie pomalowanie ścian i wyposażenie w niezbędne meble: łóżko, szafkę, kilka krzeseł.

Przepisy dotyczące funkcjonowania domów dziecka w Indiach, tego typu jak Flame of Hope, bardzo się zmieniły. Ze względu na liczne ograniczenia wiele placówek się zamyka. Siostra Anna stara się zapewniać swoim dzieciom opiekę tak długo, jak to możliwe. Najważniejsza, obok leczenia i usprawniania, jest edukacja. Trzeba dać dzieciom możliwość ukończenia szkoły na odpowiednim dla każdego z nich poziomie.

Obecnie w Ośrodku nie mogą przebywać razem chłopcy i dziewczęta, z tego powodu trzeba było oddać Ananda do rodziny. Chłopiec wychowany we Flame of Hope i silnie związany emocjonalnie z tą społecznością stawiał duży opór. Płakał przez dwa miesiące i prosił, żeby go zabrano z powrotem, do tej pory gniewa się na siostrę Annę. Teraz siostra przywozi go do Ośrodka na zajęcia i rehabilitację, także na spotkania z okazji świąt, a gdy pogoda utrudnia powrót do domu, Anand nocuje w Siliguri. Rodzice Ananda kochają dziecko, ale nie są w stanie zapewnić mu odpowiedniej opieki, dlatego niezbędna jest pomoc. Dla poprawy warunków życia zbudowano rodzinie łazienkę z toaletą.

Dzieci potrzebujących pomocy jest ciągle dużo, a do domu w Siliguri nie można w tej chwili nikogo przyjmować. Na drodze prowadzącej do wioski Ananda siostra Anna spotkała chłopca na wózku. Oczywiście zainteresowała się nim. Chłopiec nazywa się Rohit Barman, ma 14 lat i cierpi na porażenie mózgowe: nie chodzi, nie posługuje się rękami, nie mówi. Mieszka z ojcem pracującym dorywczo i starszym bratem, który przychodzi do domu tylko, żeby zjeść i przespać się. Matka opuściła rodzinę kilka lat temu. Żyją bardzo biednie, ich chata sklecona z płyt metalowych i kartonu, bez drzwi, nie chroni ani przed deszczem, słońcem i gorącem w lecie, ani przed zimnem i wiatrem w sezonie zimowym. Elektryczności nie ma. Posiłki, to rano i wieczorem miska ryżu z solą. Całymi dniami chłopiec jest sam, bo ojciec szuka jakiejś pracy. Rohit nie siedzi w domu, lecz wyrusza na drogę, albo do pobliskiego sklepu. Ojciec nie narzeka, radzi sobie, jak może. Chłopiec jest – według opisu siostry Anny – bystry, wrażliwy, uczuciowy i pogodny. Jak im pomóc? Siostra zaczęła dostarczać regularnie porcje żywnościowe i planuje zbudowanie dla nich domu.

Na wizyty do rodzin potrzebujących pomocy siostra zabiera swoje dzieci, żeby widziały biedę, jaka jest wokół i doceniały błogosławieństwo, jakim są warunki ich życia.

Więcej informacji w Biuletynie – Wrzesień 2023

Jak już Państwo wiedzą Pavitra trafiła w marcu do szpitala z powodu choroby płuc. Okazało się, że musi przejść poważną operację. Operacja na szczęście powiodła się, Pavitra czuje się dobrze i ten stan utrzymuje się do tej pory. Podczas ciężkiej operacji trzeba było podać krew i tu w sukurs przyszedł Parimal, wieloletni pracownik Flame of Hope w Siliguri. Ma tę samą grupę co Pavitra a krew oddał jako wolontariusz, pokonując swój lęk związany z widokiem krwi.

Więcej informacji w Biuletynie – Wrzesień 2023